تقسیم بندی سنگ ساختمانی

تقسیم بندی و ویژگی های سنگ های ساختمانی را در زیر به صورت علمی بررسی میکنیم:

بر اساس وزن مخصوص : سنگهای سنگین وزن ، سنگهایی که وزن مخصوص آنها بیش از ۱٫۸ گرم بر سانتی متر مکعب است و سنگهای سبک ، دسته‌ای از سنگها هستند که وزن مخصوص آنها کمتر از ۱٫۸ گرم بر سانتی متر مکعب می‌باشد.

بر اساس مقاومت فشاری : سنگهای سنگین که مقاومت فشاری آنها از ۱۰۰تا ۱۰۰۰ مگا پاسکال است. و سنگهای سبک که مقاومت فشاری آنها از ۴ تا ۲۰۰ مگا پاسکال است.

بر اساس ضریب نرم شدگی : اگر مقدار این ضریب از ۰٫۶ تا ۱ باشد از آن برای احداث ساختمان استفاده می‌شود.

سنگهای پی و دیوار

در پی ساختمانها و بخشی از دیوارها که در زیر سطح زمین قرار دارند از سنگهای آذرین و رسوبی که ضریب نرم شدگی آنها بیش از ۰٫۷ باشد، استفاده می‌گردد. نداشتن کانیهای رسی یا قطعات غیر همگن و درزه و شکاف در اینگونه سنگها ضروری است.

دیواره‌های سنگی

از سنگهای آذرین ، رسوبی یا دگرگونی که دارای ویژگیهای زیر باشند در دیوارهای سنگی استفاده می‌شود.

مقاومت فشاری بین ۰٫۴ تا ۵۰ مگاپاسگال باشد.
وزن مخصوص آن ۰٫۹ تا ۲٫۲ باشد.
ضریب نرم شدگی آن بین ۰٫۶ تا ۰٫۷ باشد. و نیز سنگ هوازده نباشد.

سنگ نما و کف

سنگهای آذرین ، دگرگدنی و رسوبی که دارای این ویژگیها باشند، به عنوان سنگ نمای ساختمان بکار می‌روند.

مقاومت فشاری آن بیش از ۵ مگا پاسکال باشد.
ضریب نرم شدگی بین ۰٫۷ تا ۰٫۹ باشد.
نداشتن درزه و شکاف در سنگ.
نبود کانیهای رسی و مواد قابل حل در سنگ.
نبود حالت آلتراسیون و هوازدگی.
داشتن رنگ مرغوب.

سنگهای قابل مصرف در راه سازی

سنگها در راه سازی مصارف متعدد دارند که از جمله این موارد پل سازی ، زیر سازی ، سنگفرش ، زیر ریل آهن و غیره است. انواع سنگهای آذرین ، دگرگونی و رسوبی که واجد خصوصیتهای زیر باشند، در راه سازی قابل استفاده خواهند بود.

مقاومت فشاری بیش از ۱۰۰ مگا پاسکال
ضریب نرم شدگی بیش از ۰٫۹
میزان جذب آب ، کمتر از ۱ درصد
وزن مخصوص بیش از ۲٫۳ گرم بر سانتیمتر مکعب.
مقاومت ضربه‌ای آن ۱۵ کیوگرم نیرو بر سانتیمتر مکعب باشد.
نداشتن کانیهای رسی ، گچ و مواد قابل حل در آب.
عدم آلتراسیون و هوازدگی در سنگ.

سنگهای قابل استفاده در تونلها و محیطهای آبی.

در تونلها از گرانیت ، دیوریت ، گابرو و یا بازالت که مقاومت فشاری آنها از ۱۰۰ مگا پاسگال باشد، استفاده می‌کنند. ویژگیهای سنگهای مصرفی در محیط آب به شرح زیر است.

نداشتن کانیهای رسی ، گچ و مواد محلول در آب.
همگن بودن سنگ.
داشتن مقاومت در برابر فشارهای بالا.

سنگهای مقاوم در برابر محلولها و حرارت

سنگهایی که در برابر اسیدها مقاومند، عبارتند از گرانیت ، دیاباز ، دیوریت ، کوارتزیت و بازالت. سنگهای مقاوم در برابر محلولهای قلیایی عبارتند از سنگ آهک ، دولومیت ، سنگ مرمر و منیزیت. سنگهایی که در شرایط حرارت بالا مقاوم هستند عبارتند از بازالت ، دیاباز و توف. ویژگی مهم این سنگها داشتن مقاومت فشاری بیش از ۱۰۰ مگا پاسگال است که میزان جذب آن حداکثر به ۱ در صد می‌رسد.